Na een 15 urende vlucht zijn we gearriveerd in Jakarta. Samen met wel zeker 200 gesluierde dames met kleine kinderen zaten we op het vliegtuig. Het bleek huispersoneel te zijn dat in en rond Abu Dhabi werkt en op weg was naar huis. Na een uurtje in de file te staan, ja dat bestaat dus blijkbaar overal, zijn we aanbeland in het hotel. Even verfrissen en nu gauw gaan eten (wellicht de eerste portie rijst)!
Tot binnenkort, want de rest staat te wachten.
Leen
maandag 1 november 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Hallo vrienden en vriendinnen (zoals onze voorzitter het zou zeggen),
BeantwoordenVerwijderenWelkom in Indonesië. Ik zit hier al enkele dagen in Yogjakarta met onze partners uit Azië voor twee seminaries: een over sociale bescherming en een rond huispersoneel. Alles verloopt naar wens, iedereen is druk in de weer en de eerste dag seminaries zit er op. Vandaag was het wat minder bewolkt en daardoor konden we deze morgen de Merapi zien. Schone berg op een veilige afstand van hier, met een witte rookpluim alsof deze vulkaan een flinke sigaar an het roken is. Niemand maakt zich hier druk en in de stad zelf is er weinig effect te merken van de ontruimig van verschillende dorpen waarbij toch zo'n 55.000 mensen betrokken zijn. Wij wensen jullie vele toffe ontmoetingen, een pak onvergetelijke ervaringen, veel inspiratie en deugddoende momenten, unieke ervaringen en contacten.Jef, Ann en Jennifer van WSM en Tarique, Sabbir, Bismo, Eva en Mardi (die trouwens afkomstig is van Yogjakarta) van het Aziëteam
Alsof het gisteren was...na een lange vlucht aankomen in de broeierige hitte van Dhaka waar een groep enthousiaste partners ons - midden in de nacht - welkom heetten met woorden en bloemen...en dan beginnen aan een inleefreis, een zondvloed van diepe indrukken waar zelfs de beste voorbereiding je niet altijd kan op voorbereiden, een formidabel groepsgevoel, een zee van herinneringen die we jaren later nog steeds met ons meedragen, overtuigd van het nut van de partnerwerking van WS en onze getuigenissen...nu is het aan jullie...beleef het, leef mee, leef je in en laat het jullie overkomen...want boeiend zal het zijn, daar twijfel ik niet aan...groetjes daar in Indonesië, aan vriend Jan, aan Annelies die, als ik het goed voor heb, ons in blijde verwachting uitzwaaide naar Bangladesh en aan de ganse groep inleefreizigers...ik zie al uit naar jullie getuigenis.
BeantwoordenVerwijderen